E di që puna më e keqe që mund të bësh është të gjykosh atë që punon. Por në rastin e protestës së “Aleancës për Mbrojtjen e Teatrit”, mendoj se është e nevojshme ta bëjmë këtë gjykim.
Ndoqa protestën e fundit, atë të së premtes pasdite. Më mirë të mos e kishin bërë, ashtu shpejt e shpejt, siç tha edhe një nga organizatorët.
Pa bosht, pa objektiv, pa slogane që tregojnë drejtim dhe vizion. Vetëm të bërtitura, “Rama hajdut”, “Rama ik”, “Maskara”, “Plehrë”…
Unë e vlerësoj qëndresën qytetare për Teatrin si një pasuri të çmuar të shoqërisë aktive ndaj dhe po i jap të drejtë vetes të bëj disa gjykime.
Pyetja e parë që duhet bërë në këtë rast është: Çfarë teatri mbron tashmë “Aleanca për Mbrojtjen e Teatrit”, pasi godina u shemb?
A kanë më kuptim përbetimet që “kamionët e betonit të tetarit të ri do të kalojnë mbi trupat tanë, kur mbi ta nuk kaloi fadroma që prishi ndërtesën e vjetër”? (Sa mirë që nuk patëm dëshmorë të tillë).
Dhe, mbi të gjitha, a ka kuptim që ajo qëndresë shembullore qytetare të shndërrohet në një grup “sharësish ordinerë”, që zënë rrugën si një turmë gjithnjë në mpakje?
Nuk dua të zbeh protestën e këtyre njerëzve kurajozë, përkundrazi dua ta shpëtoj si vlerë. Nëse protestuesit do të dalin sërish në rrugë për “Teatrin”, atëherë ata nuk duhet të dalin më. Edhe nëse dalin thjesht për të sharë Ramën, sërish nuk duhet të dalin më.
Edhe pse Teatri u shemb, ata nuk humbën. Sepse rezistenca e tyre tashmë është arkivuar si vlerë në demokracinë tonë çalamane. Për këtë arsye, ajo nuk duhet të degjenerojë në një grup njerëzish ani-Rama, ku fjalori s’po ka më limit për shkak të urrejtjes.
Unë do të dëshiroja që kjo përplasje të frymëzonte lëvizje dhe ideale më të mëdha sesa thjesht të shajmë Ramën mbarë e prapë në rrugë. Sepse idealet e reja lindin shpesh në momente krizash.
Nëse ata që i kanë dalë në krye nuk kanë në plan gjëra më të mëdha, le ta lënë me kaq. Është më bukur të mbahet mend si rezistenca qytetare për të mbrojtur një teatër.
Rama nuk ikën as me të shara, as me të bërtitura. E provoi opozita vjet, me më shumë të shara, me më shumë njerëz, e madje edhe me shishe me benzinë.
Rama ka nevojë të përballet në zgjedhje me një alternativë të fortë, serioze, të re, që të frymëzojë atë kategori njerëzish që janë të bindur se kjo qeveri duhet të ikë, por nuk dinë kë të sjellin.
