Kur Franca u çlirua në vitin 1944, fotografë dhe shtypi i huaj ishin aty për të dokumentuar ngjarjen. Në mesin e fotove të bëra ishin mijëra imazhe të grave franceze që kishin rruar kokën. Pa kontekst, këto dukeshin të çuditshme, megjithatë, ato foto ishin një formë ndëshkimi për gratë e akuzuara për bashkëpunim me pushtuesit gjermanë.
Kishte shumë mënyra për të bashkëpunuar me armikun, si furnizimi i tyre me ushqime, luftimi përkrah tyre ose, në rrethanat e duhura, të ishe një agjente e dyfishtë. Gratë në imazhet e sipër përmendura, megjithatë, ishin bashkëpunëtore të një lloji tjetër, pasi ato kishin marrëdhënie me ushtarët gjermanë gjatë gjithë pushtimit francez.
Pushtimi gjerman i Francës
Franca u pushtua nga forcat gjermane në maj 1940 dhe u mund brenda një muaji, duke detyruar një armëpushim midis delegatëve nga të dy vendet. Kjo shënoi dorëzimin zyrtar të Francës dhe e ndau kombin në dy zona: veriun e pushtuar nga gjermanët dhe jugun e kontrolluar nga francezët, i cili njihej si Vichy France.
Marshalli Henri-Philippe Petain ishte figura autoritare e Vichy France, ku ai veproi në përputhje me Gjermaninë, me dhjetëra mijëra qytetarë hebrenj të dëbuar nga rajoni gjatë kësaj kohe. Disa burime kanë pohuar se ai shpresonte të vepronte si ndërmjetës midis Francës dhe fuqive të Boshtit, për të mbajtur trupat gjermane jashtë Vichy dhe për të ndihmuar Rezistencën Franceze.
Vetëm në nëntor 1942 trupat gjermane morën në kontroll Vichy, si hakmarrje për përfshirjen e forcave të lira franceze në Afrikën e Veriut. Sipas Gjermanisë, aktet e kryera nga forcat franceze në rajon kishin shkelur marrëveshjen e armëpushimit që ishte nënshkruar dy vite më parë, raporton abcnews.al.
Bashkëpunimi horizontal
Gjatë pushtimit gjerman të Francës, kishte shumë gra që kishin marrëdhënie me ushtarët e armikut. Shumë nga ata ishin nëna të reja, burrat francezë të të cilëve ishin në kampet e robërve të luftës (POW).
E vetmja mënyrë për të mbajtur veten dhe fëmijët e tyre ishte të kishin lidhje me gjermanët.
Shumë gra, veçanërisht në Paris, u detyruan të shkonin në klube duke kryer marrëdhënie me ushtarët gjermanë në këmbim të parave. Ata ishin aq të njohur sa zyrtarët gjermanë dhe francezë punuan së bashku për të rregulluar këto institucione dhe për të ndërtuar të reja, duke detyruar edhe më shumë gra në këtë linjë pune.
Me raste, disa madje rrëmbeheshin nga zonat rurale dhe silleshin në qytetet më të mëdha. Ndërsa shumë nga këto marrëdhënie franceze dhe gjermane ishin të detyruara, kishte disa që bazoheshin në një lidhje romantike. Shumë foto janë marrë nga të burgosurit gjermanë, në të cilën shfaqeshin qartë me të dashurat ose gratë e tyre franceze gjatë Luftës së Dytë Botërore.
Pavarësisht nëse marrëdhëniet ishin fakultative apo të detyruara, ato konsideroheshin si bashkëpunim horizontal dhe diçka për të cilën gratë u persekutuan pas përfundimit të luftës.
Çlirimi dhe ndëshkimi
Franca u çlirua pasi forcat aleate zbarkuan në Normandi, pas së cilës ata u zhvendosën në Caen dhe, përfundimisht, në Paris. Pavarësisht urdhrave për të shkatërruar kryeqytetin, gjermanët u dorëzuan.
Midis kësaj dhe përfundimit të luftës, trupat aleate u përpoqën për të larguar nga Franca forcat e fundit gjermane. Disa nga gratë që kishin pasur lidhje me ushtarët gjermanë ishin me fat, duke udhëtuar në Gjermani me burrat ose të dashurit e tyre ndërsa Franca po çlirohej. Ata që nuk mund të largoheshin, megjithatë, u vunë në shënjestër për bashkëpunimin e tyre me forcat gjermane, raporton abcnews.al.
Si ndëshkim për bashkëpunimin e tyre, francëzët i rruajtën kokat këtyre grave. Kjo ishte për t’u siguruar që ata do të ishin lehtësisht të identifikueshëm si të përfshira me gjermanët. E njohur si “les femmes tondues”, rreth 20,000 u akuzuan si tradhtare.
Disa patën një fat shumë më të keq se rruajtja e kokës. I zhveshën, i tallën publikisht, i gjuajtën me gurë, i shkelmuan, i rrahën, i pështynin dhe ndonjëherë edhe i vrisnin. Ata që rruanin kokat e grave ishin një pjesë e anëtarëve të Rezistencës dhe, për ironi të fatit, bashkëpunëtorëve të tjerë. Ata kanë marrë pjesë në persekutimin e këtyre grave si një mënyrë për të larguar inatin nga vetja dhe aktivitetet e tyre gjatë pushtimit gjerman.
Nga marrëdhëniet midis grave franceze dhe ushtarëve gjermanë thuhet se kanë lindur 200,000 fëmijë. Shumë nga këta fëmijë u rritën duke mos ditur se kush ishin baballarët e tyre dhe ata që e bënin shpesh e mbanin atë private nga frika se mos talleshin.
Nëse dihej se ata ishin fëmijë të një ushtari gjerman, ata abuzoheshin edhe nga anëtarët e familjes së tyre. Shumë prej tyre nuk e morën vesh për prejardhjen e tyre vetëm pasi nënat e tyre vdiqën. Këto zbulime nxitën një numër në rritje të fëmijëve të luftës të cilët gjithashtu donin të gjenin baballarët e tyre të lindjes ose të fitonin nënshtetësinë gjermane.
Shumë prej këtyre fëmijëve u është dhënë shtetësia e dyfishtë franceze dhe gjermane. Gjermania e bëri këtë për të shlyer pushtimin e Francës gjatë Luftës së Dytë Botërore.
