Këshilli i Dumës së Shtetit Rus, (Dhoma e Ulët) do të shqyrtojë thirrjen e ministrit të Mbrojtjes Sergei Shoigu për t’i bërë pyetje në një seancë të mbyllur, shkruan sot gazeta Kommersant, duke cituar deputetin e njohur Sergei Mironov.
Është thuajse e padëgjuar që Duma e Shtetit të thërrasë një ministër të mbrojtjes për të dhënë llogari për veten e tij. Megjithatë, forcat e armatosura të Rusisë janë kritikuar hapur nga komentuesit ushtarakë këtë javë pasi humbën kontrollin e pjesëve të mëdha të rajonit të Kharkiv të Ukrainës pas një avancimi të rrufeshëm nga forcat ukrainase.
Mironov, i cili është një mbështetës i vendosur i pushtimit rus të Ukrainës dhe kreu i partisë së vogël pro-Kremlinit “Rusia e drejtë”, thuhet se tha se Këshilli i Dumës Shtetërore që menaxhon biznesin e dhomës do të diskutojë këtë çështje të hënën.
Mironov në postimin e tij sot në Twitter ka shkruar se partia e tij ka propozuar mbajtjen e një takimi me pjesëmarrjen e Shoigut “ku deputetët do të mund të bisedojnë me të pas dyerve të mbyllura dhe t’i bëjnë të gjitha pyetjet që na interesojnë ne dhe qytetarët”.
Kundërsulmi ukrainas nxori në dritë patologjitë e mëdha të ushtrisë ruse
Papërshtatshmëria e shërbimeve të inteligjencës, verbëria e hierarkisë, paaftësia e makinës ushtarake për të parashikuar ngjarje të parashikueshme: është e qartë se Rusia u befasua nga kundërsulmi ukrainas.
Brenda pak ditësh, forcat e Kievit rifituan iniciativën në një luftë që dukej e mbërthyer në një vijë fronti pothuajse të palëvizshme që nga fillimi i verës. Sot ata kanë rimarrë shumë qytete dhe zona me mijëra kilometra katrorë.
Fakti që Moska nuk e pa atë që po vinte “përbën një dështim kolosal të inteligjencës ushtarake”, thotë Michael Kofman i institutit CNA me bazë në SHBA. “Ata dështuan plotësisht”.
“Rusia nuk ishte në gjendje të parashikonte”, sipas Pierre Grasser, një historian i Marrëdhënieve Ndërkombëtare dhe studiues në Qendrën Sirice në Paris.
Ashtu si shumë të tjerë, ai i referohet menaxhimit të ukrainasve duke shpallur kundërsulmin në jug përpara se të nisë një kundërofensivë edhe më të madhe në Ukrainën verilindore.
“Indikacione të vogla mund të kenë alarmuar Moskën”, thotë ai, veçanërisht pasi Ukraina “duket se ka granatuar vijën e frontit gjatë gjithë gushtit” me operacione në shkallë të vogël.
Funksionimi i elementit të befasisë është edhe më i papritur kur ky konflikt dokumentohet nga imazhet satelitore dhe me një mori informacionesh nga fusha e betejës të disponueshme në domenin publik – ato që spiunët i quajnë “burime të hapura”. Asnjë lëvizje e madhe trupash apo artilerie nuk duhet të lejohet të arratiset në këto kushte të kampit të armikut.
Rob Lee i Institutit të Kërkimeve për Politikën e Jashtme (FPRI) në Filadelfia zbulon se disa kanale ruse në Telegram kanë raportuar forcat ukrainase që mblidhen në rajonin e Kharkiv për një muaj tashmë.
Centralizimi ekstrem
“Një nga dobësitë më të mëdha të ushtrisë ruse është ritmi i ngadaltë i reagimit ndaj zhvillimeve në fushën e betejës”, thotë Rob Lee.
Ende një peng i kulturës sovjetike, ushtria ruse “është tepër e centralizuar, por gjithashtu merr vendime të këqija – deri në atë pikë sa nuk merr fare vendime”.
Humbja dërrmuese e përpjekjes së Moskës për të pushtuar Kievin në mars kishte hedhur tashmë dritë mbi dobësitë e asaj që ishte konsideruar si një nga ushtritë më të forta në botë.
Shërbimet e inteligjencës ruse dhe vetë Putini u stigmatizuan nga paaftësia e njësive luftarake të ushtrisë ruse të shkëputura nga shtabi i përgjithshëm për t’u përshtatur me kushtet e konfliktit.
Ushtria ruse më pas u rigrupua për të avancuar në Donbass në pranverë, duke i shkaktuar armikut humbje të mëdha.
Por dobësitë organike të forcave ruse u rishfaqën më vonë. Lufta fitohet më pak në luftimet e çdo dite dhe më shumë në parashikimin e ditës tjetër. Dhe në këtë pikë trashëgimtari i Ushtrisë së Kuqe mbetet prapa.
Në qershor, në mungesë të një mobilizimi të përgjithshëm, rusët nuk zëvendësuan njësitë e varfëruara nga luftimet muajsh, kujton Michael Kofman. Megjithatë, ata nuk u përshtatën me këtë traktat: “ata vazhduan të tërhiqnin forcat ukrainase në Donbas ndërsa forcat ruse kishin pak shanse për sukses”.
Dhe ata nuk ishin “të përgatitur në mënyrë adekuate për mbrojtje”, duke lënë seksione të mëdha të vijës së parë “të ekspozuara tmerrësisht” ndaj kundërsulmeve.
Rëndësia e ndihmës perëndimore
Analisti i pavarur ushtarak rus, Alexandre Khramtchikhine, vëren se sulmet e njëkohshme të Ukrainës kanë komplikuar detyrën e Moskës. “Shërbimet e inteligjencës ruse nuk e kuptuan se ku do të ndodhte kundërsulmi i vërtetë ukrainas”, tha ai për AFP.
Sipas tij, tërheqja ruse shpjegohet me faktorë të tjerë. “Në Ukrainë, e gjithë popullsia është rekrutuar”. “Prandaj ukrainasit kanë aftësinë të përforcohen me aq forca sa të duan”, thotë analisti ushtarak rus, duke theksuar se “dhe përsa i përket pajisjeve teknike, veçanërisht numrit të armëve në terren”, forcat ukrainase kanë një avantazh.
Për më tepër, Moska nuk mund të mos ishte në dijeni se Presidenti Volodymyr Zelensky përfundimisht do të kishte sukses në marrjen e armatimit modern që ai kërkonte nga aleatët e tij.
Komanda ushtarake ruse “dështoi të përgatitej për importimin e armëve të NATO-s”, shkruan Christopher Dougherty nga CNAS në Uashington në llogarinë e tij në Twitter.
Raketat Himars dhe Harm dhe obusët vetëlëvizës të Cezarit ndryshuan rrjedhën e konfliktit shumë më tepër nga sa kishte parashikuar Moska.
“Në çdo hap, Rusia dështon të marrë vendimet e duhura shpejt,” këmbëngul Christopher Dougherty.
Kundër Rusisë, Ukraina, e mbështetur nga reforma e ushtrisë së saj pas humbjes së Krimesë në 2014 dhe e përforcuar nga ndihma perëndimore, po godet aty ku i dhemb.
“Aftësia e Ukrainës për të mbledhur, menaxhuar informacione dhe për të vepruar shpejt dhe me vendosmëri i ka dhënë asaj një avantazh të madh ndaj strukturës komanduese hiper-centralizuar dhe arteriosklerotike të ushtrisë ruse,” përmbledh Christopher Dougherty.
Alexandre Khramtchikhine nga ana e tij thekson rolin e inteligjencës së huaj. “Ukraina merr informacion në kohë reale nga satelitët amerikanë dhe avionët spiun me rreze të gjatë,” thotë ai.
“Nuk është as e sigurt që administrata (…) nuk është bërë të paktën ukrainas-amerikane”.
