“Kur katunarët të zbresin në qytet të ndërtojnë pallate, do jetë fundi i Botës – thotë Kurani”.
Kaq tha Ilir Strazimiri atë pasdite vjeshte, dhe heshti.
Perfeksionisti Ilir Strazimiri nuk tha në cilën Sure të Kuranit ndodhej kjo profeci; nuk dha shpjegime ku i gjejnë energjitë apokaliptike katunarët që zbresin në qytet; nuk qartësoi si ia ka arrit Kurani me i njoh aq mirë katunarët konspirativë dhe qëllimet e tyre ogurzeza; nuk shpjegoi pse duhej ta prisnim fundin e botës nga katunarët, ndërkohë që atë fund e kanë pru me kohë qytetarët.
Megjithatë mesazhi i Kuranit dhe Ilir Strazimirit nuk u keqkuptua. Kumtet e shenjta flasin me simbole. Haberet qiellore nuk merren me hollësira. Profecitë kuranore, hollësirat dhe fantazirat, ndezjen e gjakut, zhytjen dhe mbytjen nëpër labirinte perspektivash urbanistike futuriste, na i lënë neve skllevërve të përunjur të Allahut.
Shtëpia e Ilir Strazimirit ishte, dhe është, te “Rruga Saraçve”. Vilë elegante e viteve ‘30, nga ato që u ndërtuan kur mbreti nisi ta bëjë Tiranën qytet dhe Shqipërinë shtet.
Te kjo vilë mblidheshim netëve ku, mes bisedave, librave, kanconetave, planeve të fandaksura për t’u arratisur, ulërinim në kupë të qiellit kundër kurvit.
Duke supozuar se, përtej profecisë, herët a vonë, mbi truallin e vilës Sovrani Ilir Strazimiri do ndërtonte diçka, nisëm të fantazojmë si do ishte ajo mrekulli.
Grataçielin e ardhshëm e pagëzova unë: “Strazimiri Tower”. Vuuuuuu duartrokitjet për këtë emër kaq të bukur që i shkruar mbi kullë me germa të zjarrta do ndizte qiellin e Tiranës.
Bëra me ngut një prenotim: Dhoma ku mblidheshim netëve dhe ia mbulonim dritaren me batanije për të mos u dëgjuar nga rruga, të mos preket. Mes demokracisë kartilagjinoze, ka lezet një fragment diktature kockore. Atë dhomë do ta blej unë. Do shes apartamentin mediokër që kam, do blej një Tempull të vogël të magjishëm ku do gdhihem e do ngrysem. E dikurshmja e lavdishme “La stanza dei sospiri”, e cila pas blerjes do ripagëzohet “Ypi Room”, përveç sendeve të mëparshme që janë ruajtur pa u prekur, si magnetofona të shpartalluar, pjesë konvertitorësh televizivë, mes tjerash një epruvetë qelqi e taposur ku, pasi u shpalla ishullarëve pavlefshmërinë e tragjedive të Shekspirit ndaj tmerreve që na ndodhnin para syve, pata hedhur brenda saj hirin e Makbethit të djegur, plotësuar me orenditë e duhura për seanca spiritike, të cilat pas ngritjes së “Strazimiri Tower” do mbahen rregullisht çdo muaj tani në kohën e Purgatorit për t’u llafosur me shpirtrat e vdekur në kohën e Xhehenemit.
Përveç parametrave gjeometrikë, stereometrikë, trigonometrikë, volumorë, gravitacionalë, që do kenë lidhje me Mekën, Jerusalemin, polet, gjeometrinë fraktale, konstanten e Fibonacit, rrezatimet kozmike, diellin, planetët, satelitët, galaktikat kryesore të Universit etj., parametrat arkitektonikë të “Strazimiri Tower” duhet të plotësojnë kushtet me karakter religjioz: si të hebrejes Felicita Jakoel, e cila, me sharmin e saj, kulturën, urtësinë dhe retorikën brilante, na kujtonte që ende s’kishim vdekur, kaurrit Toku Xhokaxhi që na sillte nga Instituti i veterinarisë mish kali për qofte, po ashtu dhe të kallamkusurit të synetllinjve, ne lafshëprerëve të tjerë.
Në respekt të së kaluarës së zezë, për të cilën me të drejtë sot në të tashmen e bardhë mallëngjehemi, se dihet që Rini të palumtur, sado fatkeqe, s’ka, volumi i ngrehinës së ardhshme do duhej të ishte pak a shumë sa diga e Fierzës.
Numri i vetratave, pesha në ton, plus numri i fijeve të hekurit të betonit, plus numri i pllakave, plus gjithçka tjetër, do ishin përafërsisht sa numri i uluritjeve tona gjatë një mbrëmjeje.
Numrin e kateve të kullës e lamë ta caktojmë më vonë, pasi ekspertët të llogarisin distancën tokë-qiell, pra aq sa do jetë lartësia e madhështores “Strazimiri Tower”.
Sugjerimi për ta bërë “Strazimiri Tower” të rrotullueshme me shpejtësinë këndore të diellit, në mënyrë që në dritaren e “Ypi Room” dielli të jetë prezent gjatë gjithë ditës, hëpërhë u la mënjanë për shkak të kostos financiare të papërballueshme nga katunarët e zbritur që ndërtojnë pallate.
Kaluan ditë, muaj, vite. Ilir Strazimiri s’luante vendit. Rrinte mendueshëm sikur “Strazimiri Tower” me qenë Muri i Madh i Kinës.
E pyetëm: Cila është arsyeja që s’po e nis grataçielin? A mund të ndihmojmë? A dëshiron ta therim një kurban, po deshe dhe human që e ka hak, me gjakun e të cilit të spërkatim themelet e kullës? Hiç. Bam e bum me të tjera pyetje dhe hamendje. Asnjë përgjigje.
Shkakun e vonesës së fillimit të punimeve për ndërtimin e “Strazimiri Tower” e zbuloi vetë Iliri një ditë t’u pi me Bardh Shashain dhe Ton Zalën.
Iliri u tha atyre se vështirësia që nuk po e kapërcente dot ishte gjetja e një sipërmarrësi të përshtatshëm, i cili, në përputhje me mësimet e Allahut, duhet të plotësojë këto kushte:
Të mos jetë katunar.
Të mos jetë lab, skraparlli, gramshak, tropojan, laçjan, elbasonlli, tepelenjot, gjinakastrali.
Të mos ketë qenë spiun ose çun ose nip spiuni.
Të mos ketë qenë komunist ose çun ose nip komunisti.
Të mos ketë qenë oficer ose çun ose nip oficeri.
Të mos jetë trafikant droge ose femrash.
Të mos jetë korrupsionist.
Të mos jetë pastrues paresh të pista.
Të garantojë transparencë të plotë financiare mbi aktivitetin.
Të mos fshehë asgjë nga marrëdhëniet me Bashkinë, Hipotekën, dhe të tjera zyra apo institucione në dijeni të ndërtimit të “Strazimiri Tower”.
Të mos kenë qenë i dënuar.
Të mos ketë folur kurrë në mbledhjen e kolektivit.
Të mos ketë luajtur me estradën e ndërmarrjes.
Të mos ketë pala dhjami në qafë.
Të mos ketë tul në ballë.
Të mos mbajë në qafë zinxhirë floriri.
Të mos shkojë me kurva.
Të mos ketë tatuazhe nëpër trup.
Të mos e refuzojë kurrë paçen me plonca, uthull dhe hudhra.
Kushte këto që nuk i plotëson as Jezu Krishti, as Muhameti.
Ndërkohë që koha rrjedh dhe ndërtimi i “Strazimiri Tower” ka ngecur, vilës së vjetër, njësoj si vajzave që u shtohet nuri kur afrohet muzgu, po i shtohet sharmi, bukuria, magjia. E heshtur dhe e vrenjtur, duket si shtëpi aristokratësh francezë nga të romaneve të Balzakut. Ta shohësh atë vilë sot kur çi çi t’omën se jeta ikën, i pamposhturi Ilir Strazimiri ende aty brenda jeton, me muret me myshqe, portën që kur hapet e mbyllet kërcet sikur qan, portokallat dhe hurmat në oborr, hardhitë nga pas, kornizat e dritareve si fytyra të lodhura nga koha dhe nostalgjia, të bëhet të besosh se nga çasti në çast përpara portës së vilës do ndali një karrocë me kuaj prej së cilës do zbresë një Zonjë me kapella dhe dantella dhe ndërlikime sentimentale marramendëse, gjëra këto, pa të cilat, Letërsia dhe Perëndimi do ishin të mangët, dhe sytë të mbushen me lot.
Pas pretendimeve me katunarë, komunistë, spiunë, oficerë, estrada ndërmarrjesh, pala dhjami në qafë, tul në ballë, zinxhirë floriri, i sëmuri me perfeksionizëm Ilir Strazimiri kam frikë se fsheh diçka.
I dashuruar marrëzisht me dendurinë frymëndalëse të Humanizmit të lartë dhe Qytetarisë së sofistikuar që vila e vjetër në heshtje i ulurin, duket se Profeti Ilir Strazimiri do Kishë ose Tempull, kurrë kullë apo grataçiel. Për asnjë çmim. As për krejt floririn e botës.
