Përvojat seksuale nuk kanë nevojë të arrijnë kulmin me një orgazëm për të qenë të këndshme, por për disa gra, kapërcimi i asaj të ashtuquajturës vijë të finishit është e rëndësishme.
Sipas studimeve, çrregullimi orgazmik ose anorgazmia i referohet “orgazmave të vonuara, të rralla ose të munguara – ose orgazmave dukshëm më pak intensive – pas zgjimit seksual dhe stimulimit adekuat seksual”.
Por të marrësh një diagnozë do të thotë të pranosh se lufta jote me orgazmën është një problem, të cilin shumë gra nuk e kanë të lehtë ta pranojnë, as për veten e tyre, as për partnerët ose mjekët e tyre.
Më tej, duke pasur parasysh se midis 10% dhe 15% e grave nuk kanë pasur kurrë një orgazëm, është e mundur që shumë të besojnë se kjo nuk është e mundur.
Terapisti i seksit dhe marrëdhënieve, thotë se një diagnozë e çrregullimeve orgazmike zakonisht vjen vetëm pasi një person përjeton stres të konsiderueshëm nga paaftësia e tij për të arritur kulmin.
“Nëse dikush është në një lidhje dhe ka shumë dëshirë të ulët, dhe kjo nuk shkakton ndonjë problem në marrëdhënie, ne nuk do të bënim një diagnozë me këtë. Një problem është problem vetëm nëse shkakton shqetësim të theksuar.”, thote ajo.
Ka shumë arsye pse gratë mund të luftojnë me orgazmën, dhe hapi i parë është të kuptojmë saktësisht se çfarë është çështja për individin.
Çrregullimi i orgazmës femërore klasifikohet në lloje të ndryshme: primar, që u referohet atyre që nuk kanë përjetuar kurrë orgazmë; dytësore, që u referohet njerëzve që kanë përjetuar më parë një orgazmë, por tani janë duke luftuar; dhe ‘situata’, që i referohet atyre që mund të arrijnë orgazëm vetëm në situata të caktuara, si kur janë duke masturbuar.
Zbulimi i marrëdhënies së dikujt me orgazmën mund të ndihmojë në zvogëlimin e asaj që mund të fshihet pas çrregullimit dhe nëse ka çështje fizike ose psikologjike në lojë.
Çështje fizike
Është e rëndësishme që fillimisht të vlerësohet nëse mund të ketë probleme fizike që ndikojnë në aftësinë e dikujt për orgazëm. Kjo mund të përfshijë çrregullime të dhimbjes, të tilla si dispareunia, ose marrëdhëniet e dhimbshme seksuale, ose vaginismus , një çrregullim në të cilin muskujt rreth vaginës shtrëngohen, duke e bërë penetrimin të dhimbshëm. Nëse seksi është i dhimbshëm – ose nëse aktiviteti seksual shoqërohet me dhimbje – mund të jetë shumë e vështirë për një person të relaksohet mjaftueshëm për të arritur kulmin.
Ka faktorë të tjerë që mund ta bëjnë orgazmën sfiduese. Medikamentet, të tilla si frenuesit e rimarrjes së serotoninës (SSRIs), të cilët përdoren për të trajtuar depresionin, mund ta bëjnë të vështirë arritjen e orgazmës, si dhe të ndikojnë në aftësinë tuaj të përgjithshme për t’u eksituar.
Menopauza gjithashtu mund ta bëjë më të vështirë arritjen e orgazmës , pasi gjaku i mbush organet gjenitale më ngadalë. Kur dikush arrin orgazmën, ajo gjithashtu mund të ndihet më pak intensive. Mund të nevojitet stimulim më i drejtpërdrejtë i klitorisit për të luftuar këtë çështje.
Çështje psikologjike
Shpesh, çështjet psikologjike i ndalojnë njerëzit nga orgazma – dhe këto mund të përfshijnë edhe qëndrime kulturore për seksin.
Për njerëzit që kanë përjetuar trauma seksuale, mund të jetë sfiduese t’i lejosh vetes ta shohë seksin si diçka të këndshme – kjo është arsyeja pse është e rëndësishme të shohësh një terapist seksi që mund të ndihmojë në lundrimin e këtyre emocioneve. Megjithatë, përvoja me traumën seksuale nuk është e nevojshme kur ndikohet nga qëndrimet që shkaktojnë turp për seksin.
Një psikologe seksuale, vëren se në kulturën e pastërtisë, në të cilën seksi paramartesor shihet si diçka që duhet shmangur, seksi shpesh konsiderohet “i ndyrë. ” Një terapist seksi mund të ndihmojë një klient “të heqë qafe çdo turp seksual”, i cili mund të ndikojë në aftësinë e dikujt për të shijuar plotësisht seksin dhe për të arritur orgazmën.
Për njerëzit që kanë të bëjnë me çështje psikologjike që bllokojnë aftësinë e tyre për të arritur orgazmën, psikologia thotë se është jetike që njerëzit të lidhen me trupin e tyre, si dhe t’i edukojnë ata për anatominë e tyre gjenitale – veçanërisht, “vulva, ku mbaresat tona nervore të ndjeshme ndaj prekjes janë më së shumti. ka të ngjarë të rezultojë në orgazmë.”
Ajo thotë se një terapist seksi do t’u caktojë pacientëve disa “detyra shtëpie” – ose “ta dërgojë gruan në shtëpi me udhëzime për të kënaqur veten dhe për të masturbuar”.
Shumicën e kohës, sipas psikologes, njerëzit përfundimisht do të përjetojnë orgazëm përmes vetëkënaqësisë dhe se kjo shpesh përfshin përdorimin e një vibratori. “Ka mjekë që thonë se ne mund t’i quajmë vibratorë edhe pajisje mjekësore,” thotë ajo, duke vënë në dukje se ” organet tona gjenitale kanë trupa të veçantë që i përgjigjen dridhjeve.”
Një arsye pse disa gra mund të mos arrijnë orgazmën me një partner është gjithashtu nocioni i gabuar se seksi depërtues duhet të çojë në një orgazmë – gjë që, për shumicën e grave, nuk e bën vetë. Stimulimi i klitorit është i nevojshëm për shumicën e grave për të arritur orgazmën, kjo është arsyeja pse shumë thonë se mund të arrijnë orgazmën gjatë masturbimit, por jo me partnerin.
“Hapi më thelbësor drejt orgazmës me partnerin është të merrni të njëjtin lloj stimulimi sikurse jeni vetëm”, thotë ajo. “Gratë që e kapërcejnë këtë hendek janë më orgazmike me partnerin. Shpesh u them klientëve të mi se nuk ka asnjë teknikë masturbimi që nuk mund të transferohet në seksin e partnerit me kreativitet dhe komunikim.”
