21 Prill 2002 – Çfarë shkruante “Gazeta Shqiptare” dy dekada më parë
“Jeta ime me Safet Zhulalin”. Rrëfehet gruaja, pse u arratisëm në Itali në mars 1997
Njohja në gjimnazin e Peshkopisë kur e kishte mësues, vitet në provincë dhe ndryshimi pas ’90. Ditët e vështira të marsit ’97 dhe muajt në qeli. Pse dhe sa qëndruan në itali dhe marrëdhëniet me Berishën. Amaneti i lënë gruas para vdekjes
“Jeta ime me Safet Zhulalin”
Rrëfimi i plotë i gruas, nga njohja deri në vdekje
Unë isha maturante ndërsa Safeti ishte mësues në gjimnazin e Peshkopisë. Kështu e nis rrëfimin për njohjen dhe jetën e saj me ish-ministrin e Mbrojtjes, Safet Zhulali, bashkëshortja e tij e cila tregon se ai ishte një prind shembullor.
Zonja Manushaqe, në ç‘periudhë të jetës jeni njohur me Safetin
Njohja jonë është realizuar në gjimnazin e qytetit të Peshkopisë, kur Safeti ishte mësues, ndërsa unë nxënëse në maturë. Atë vit kisha rastin ta njihja edhe për aftësitë e tij arsimdhënëse, sepse ishte edhe mësuesi im. Në lëndët e matematikës ishte tepër i përkushtuar dhe i komunikueshëm me nxënësit. Ndodhte, shpeshherë më ngrinte në dërrasë dhe mbetej i kënaqur nga përgatitja ime. Unë faktikisht isha sistematike në të gjitha lëndët. Ai vinte nga një familje mësuesish, të cilët ishin vendosur vullnetarisht në Dibër ëpr të ushtruar profesionin e tyre. Të gjithë flisnin mirë për pjesëtarët e familjes Zhulali, por faktikisht edhe ata e kanë ndjerë nga afër ngrohtësinë dhe mikpritjen e dibranëve. Në gjimnaz u njohëm e u dashuruam.
Si ndihej Safeti në punën e mësuesit, pranë një qyteti të vogël verior?
Ai kishte marrë nga prindërit e tij një edukatë të përsosur për të respektuar misionin e mësuesit, ndërsa fakti që jepte mësim në një qytet të vogël verior, nuk e shqetësonte aspak, sepse ai nuk ishte i merakosur për të jetuar në kryeqytet. Atij i mjaftonte vetëm mirëkuptimi me njerëzit dhe për këtë reflektonte gjithmonë seriozitet dhe korrektesë. Nuk e mbaj mend asnjëherë të jetë grindur me nxënësit dhe aq më pak me kolektivin e mësuesve. Pas vitit ’90, me ndryshimin e strukturave politike, Safeti u zgjodh kryetar i Partisë Demokratike në Peshkopi dhe më pas mori detyrën e ministrit.
A ishte entuziast Safeti për Tiranën dhe detyrën e ministrit të mbrojtjes?
Kjo për të nuk ishte diçka e rëndësishme. Ai ishte mësuar të kryente me korrektesë të gjitha punët që i ngarkoheshin. E rëndësishme për të ishte që të jepte kontributin e tij në ndryshimet e mëdha demokratike që ndodhën në Shqipëri. Ai e ndiente që kishte diçka për të ofruar në këtë proces dhe shumë shpejt politika u kthye në një pasion për të. Safeti u përfshi në sferat e larta të politikës botërore dhe ndihej shumë i lumtur për rezultatet pozitive që po arrinte vendi ynë në reformimin e Ushtrisë Shqiptare dhe në integrimin e Shqipërisë në strukturat euro-atlantike. Ai shumë shpejt krijoi ide të qarta për rrugën që duhet të ndiqte Ushtria Shqiptare dhe ishte i vendosur për të arritur synimet e tij.
Si ishte Safeti në jetën familjare?
Do të thosha tepër korrekt dhe një prind shembullor. Pavarësisht se gjatë detyrimeve të tij politike dhe institucionale koha e tij për familjen ishte e kufizuar, ai gjithmonë dinte të ishte i pranishëm në gëzimet apo shqetësimet tona. Në rastet kur detyrohej të mos vinte, dinte të kërkonte falje për mungesën e tij.
A i frekuentonte Safeti klubet, kafenetë, lojërat e fatit apo ishte kundër tyre?
Absolutisht. Safeti ka qenë një armik i pijeve alkoolike dhe argëtime të tilla si lojëra fati, etj., nuk i ka njohur kurrë. E vetmja fatkeqësi e tij ishte duhani. Ai pinte dy paketa në ditë dhe kjo i bënte dëm për shëndetin. Kur të tjerët i tërhiqnin vëmendjen që ta pakësonte, ai thoshte gjithmonë se e kishte vendosur ta linte, por nuk e la. Megjithatë shpesh herë e rrallonte përkohësisht.
Si ishte ai në marrëdhënie me fëmijët?
Tri vajzat tona ishin për të pika e dobët. Sidomos kërkonte që ato të ishin shembullore jo vetëm në sjellje, por edhe në mësime. Këtë dëshirë të tri vajzat e kanë plotësuar gjatë gjithë aktivitetit të tyre shkollor. Dy binjaket kanë mbaruar universitetin në Selanik me diploma shembullore. Edhe vajza e vogël e mbaron këtë vit shkollën e mesme me medalje. Ky ka qenë obligimi dhe dëshira e Safetit që ai e la edhe në formë amaneti. Ai ishte krenar për fëmijët dhe kjo përbën një kulminacion për çdo prind. Safeti mbeti një shembull për të gjithë ne.
